Tasavvuf, tefsir ve hadise dair onlarca eser kaleme alan, aynı zamanda şair Cemâl-i Halvetî’nin Allah Kulunu Severse isimli bu çalışması, Habbetü’l-Mehabbe, Sirâcü’s-Sâlikîn ve Şerhu’l-Beyteyn: er-Rabbu Hakkun ve’l-Abdu Hakkun isimli üç risaleden oluşmaktadır. “Allah bir kulu sevdiğinde hiçbir günah ona zarar veremez.” hadisinden yola çıktığı Habbetü'l-Mehabbe risalesinde Cemâl-i Halvetî bir muhaddis olarak bizi karşılarken, Sirâcü's-Sâlikîn risalesinde dört temel unsur olan hava, su, ateş ve toprağın dört nebiyle ilişkisini tasavvufi bir pencereden yorumlamamızı sağlar. Şerhu’l-Beyteyn: er-Rabbu Hakkun ve’l-Abdu Hakkun risalesindeyse İbnü'l Arabi'nin Fütuhat-ı Mekkiyye eserinin mukaddimesinde geçen iki beyiti şerh ederken aslında hem tasavvuf hem de şair kimlikleriyle selamlar bizi. Bu üç risaleayrı ayrı birer tasavvuf klasiği olmanın yanı sıra, Cemâl-i Halvetî'yi tüm yönleriyle tanımamıza bir fırsat sunuyor.